...İmam Hüseyn (ə) son duaları edərkən boğazında günəşin hərarətindən qızmış qılıncın istisini hiss etdi. Tez kəlmeyi-şəhadətini söylədi. İndi artıq o heç nə görmür və eşitmirdi. Nəfəsi də gedib gəlmirdi. An­caq beyni işləyirdi. Fikrində yanan işıq hələ sönmə­mişdi. Qarşıda bir zülmət qaranlıq və bu qaranlığın o başında isə nurlu bir yol görünürdü. İmam Hüseyn (ə) indi bu qaranlıqdan işığa doğru uçurdu. Beynindəki işıq sönən kimi onun üçün nurlu bir yol başla­ya­caqdı. Artıq o, həmin yolun astanasında idi.

Mir Cəfər - Azərbaycan yazarı