Doldurub cahanı vay Hüseyn sədası
Əlləri başında səslənir anası:
Nuri hər du eynim vay
Bikəfən Hüseynim vay
Can əzizi-Zəhra, Can əzizi-Zəhra.

Gəlməyim necə mən dildən ahu zarə?
Verməyin icazə çəşmi-əşkibarə
Qoydular balamı bikəfən məzarə:
Nuri hər du eynim vay
Bikəfən Hüseynim vay
Can əzizi-Zəhra, Can əzizi-Zəhra.

Cəbrail deyərdi bu Hüseynə lay-lay
Doğradı vücudin əhli-kina eyvay
Virdu-zikri oldi vay Hüseynim ey vay:
Nuri hər du eynim vay
Bikəfən Hüseynim vay
Can əzizi-Zəhra, Can əzizi-Zəhra.

Oğlumun dolannam məclisi-əzasin
Açmaram başımdan həşrətək qarəsin
Eylərəm ürəkdən başlaram nəvasın:
Nuri hər du eynim vay
Bikəfən Hüseynim vay
Can əzizi-Zəhra, Can əzizi-Zəhra.

Hər o yerdə görsən vardı qarə pərçəm
Şiələr qurublar orda bəzmi-matəm
Mən də başda qarə səslərəm dəmadəm
Hər əzaya gəlləm sinə dağlaram mən
Oxşaram doyunca orda ağlaram mən:
Nuri hər du eynim vay
Bikəfən Hüseynim vay
Can əzizi-Zəhra, Can əzizi-Zəhra.

Məhəmmədhüseyn Səhhaf Təbrizi (1911-1983)