Aşura hadisəsinin təhlilinə dair bir məsələyə işarə vurmaq istəyirəm. Özü dəyərlərin təcəssümü olan Hüseyn ibn Əli (ə) kimi bir şəxs tənəzzülün qarşısını almaq üçün qiyam edir. Çünki bu tənəzzül artmaqda idi və heç bir şeyin qalmayacağı yerə çatacaqdı. Əgər bu tənəzzül davam etsəydi, zamanla xoş güzaran və müsəlman kimi yaşamaq istəyən bir ümmət olmayacaqdı.

İmam Hüseyn (ə) dayanır, qiyam edir, hərəkət edir və bu sürətli süqut qarşısında təkbaşına dayanır. Düzdür, bu yolda öz canını, əzizlərinin canını, Əli Əsğərinin canını, Əli Əkbərinin canını, Abbasını fəda edir, amma nəticə hasil olur: “...Və mən də Hüseyndənəm”; yəni bu din Hüseyn ibn Əli (ə) vasitəsi ilə dirilmişdir.

Məsələnin o tərəfi bu idi. Bu tərəfi Aşuranın əzəmətli hadisəsi, böyük qəhrəmanlığı və aşiqanə macərasıdır. Doğrudan da eşq məntiqi və aşiq gözü olmadan Kərbəla hadisələrini anlamaq olmaz. Hüseyn ibn Əlinin (ə) təxminən bu bir gecə və yarım gündə, yaxud Tasuanın axşamüstündən Aşuranın axşamüstünə qədərki təxminən bir sutkada nə etdiyini və necə əzəmət yaratdığını anlamaq üçün aşiq gözlə baxmaq lazımdır. Buna görə tarixdə yaşamışdır və əbədi olaraq yaşayacaq. Aşura hadisəsini unutdurmaq üçün çox çalışdılar, amma bacarmadılar.

Ayətullah Xamenei