Kərbəla, saxlagilən nəşi-Əliəkbərimi,

Verirəm çünki əmanət sənə gülpeykərimi.

Yoxdu çün Leyliyi-biçarəyə qəmxari-dəlil,

Atəşin ahilə göz yaşım olur xakə səbil,

Çarəm olsaydi əgər qoymaz idim xaru zəlil,

Sayəbani eylər idim nəşə qəra məcərimi.

Dütdi xurşidi-cahan tabımı zülmati-cəfa,

Olmadi bircə bu bazardə sərrafi-vəfa,

Oldi çün qaninə qəltan düri-dəryayi-səfa,

Tökərəm arizimə lölövü əşki-tərimi.

Necə bəs qaninə qəltan görüm qamətini,

Görmədim hiclədə, səd heyf, qəmər təl`ətini,

Salmadım qaməti-rə`nasına toy xəl`ətini,

Aldılar çünki əlimdən bu vəfapərvərimi.

Könlümü tirə nişan eylədilər firqəyi-cəng,

Yağıdıb çərxi-kaman gülşənə barani-xədəng,

Səfheyi-sinəsini gustəri-zəxm eylədi təng,

Etdilər qaninə qəltan bu mələkmənzərimi.

Qolların tiği-cəfa ilə qələm etdi ədu,

Caridür sərvi-səhi-naz ayağından hu,

Verdi can abi-Fərat üstə, vəli içmədi su,

Ricətə saxlagilən şiri-qəzənfərfərimi.

Dutacaq məhvili-Qüdsidə əza ruhiləmin,

Olacaq həşrə kimi nohəsəra ruyi-zəmin,

Saldılar ərşi-səfadən yerə çün firqəyi-kin,

Zülm ilən şəmsi-müniri qəmərü əxtərimi.

Abbasqulu ağa Bakıxanov

(1794-1847)