Hüsnün bəyani sureyi-Yasinü haləta,
Ey Kə’beyi-mübarəkü vey Mərveyi-Səfa.
Dövri-fələk verürsə mənə ixtiyarini,
Bir tari-muyini dü cəhanə qılam bəha.
Gəlmiş degil, gəlibdürə bilməz beruzi-həşr
Dövri-qəmər sənin təki bir şahi-məhliqa.
Kim ki, vüsalin istiyə ixlas ilə sənin,
Üstündə zilli-sayeyi-səadət dutar hüma.
Tоrpağə bas əyağini, ey gözlərim nuru
Kim, xaki-payini dilərəm bəhri-tutiya.
Şeydavü məstü valehü heyranəm, ey sənəm,
İxlas ilə yоlunda mənəm rindü canfəda.
Xurşidü mahü cümlə sitarə bər əncümən
Qıldı sücud surətinə, ey əzizi-ma.
Ruh müsəvvər оldu yüzündən beabü gil,
Sənsən, şəha, bu əhsəni-təqvimə kimiya.
İnsan deyirdi göydə mələk yоx idi hənuz,
Sən var idin cəhanda, əya dürri-ibtida.
Həmtasi оl şahənşahi-ə’zəm nigarımın
Yоxdur behəqqi-hörməti-övladi-Mustəfa.
Yarın yоlunda xəstə Xətayi yоruxmə tiğ,
Оlgil şəhidi-dəşti-biyabani-Kərbəla.

Şah İsmayıl Xətai