Mən Əlinin qızıyam, qorxu nədir bilməmişəm,
Ürəyə dağ basılıb, göz yaşımı silməmişəm.

Ey vuran qəmçiləri bircə dayan, sınsın əlin,
Sən Rüqəyyama toxunma, mən hələ ölməmişəm.

Yeddi qardaş dağını çəkdi Yezid sinəmizə,
Əynimə qarə geyib ağlamışam, gülməmişəm.

Mən Hüseynin bacısı, Abbasımın baş tacıyam,
Mən onlar tək ölərəm, beyət üçün gəlməmişəm.

Məni qorxutma ki, mən ki, ölümün aşiqiyəm,
Şamədək Kərbübəladən, hələ dincəlməmişəm.

Ürəyimdə nə qədər qəm çəkirəm, ya Zeynəb,
Şairin dərdi böyük, özgə ilə bölməmişəm..!

Əbil Əbilov

Kerbela.info