Kərbəla arzusu

Yenə düşübdü başıma həvaye-Kərbəla, Hüseyn!
O altıguşə qəbrivə atam-anam fəda Hüseyn!
Rəvadı şiələr məgər yana sənin fəraquvə,
Yanır ürək, alovlanır düşəndə iştiyaqivə,
Nolur nəsib ola, gələk o xoşnuma rəvaqivə,
Geyək qara, məhərrəmi tutaq sənə əza, Hüseyn!
Sənin qapında seyyida nolur ki, imtiyaz alaq,
Nəsib ola ziyarətin əzəlcə bir cəvaz alaq,
Gedək ürəkdə möhnətun fəratə dəstəmaz alaq,
Deyək əzize-Fatimə, zəbihe mən qəfa Hüseyn!
Nolur ki, şahilər baxa məhəbbətilə nökərə,
Məhəbbət eylə istəsən o mərqəde munəvvərə,
Ayaq tərəfdə üz qoyaq məzare-paki- Əkbərə,
O altıguşə mərqədi öpüb edək nəva Hüseyn!
O səhni taqü günbəde təlayə canımız fəda,
Səfa və mərvədə gözəl səfayə canımız fəda,
Minaye-Kəbədən gözəl minayə canımız fəda,
Cəvare-rəhmətindəki fədalərə fəda, Hüseyn!
Nə qədri əşko ah ilə fəraqüvə dəvam edək,
Nolar gələk məzarüvə cahanda əxze-kam edək,
O pire-pak o şah müqəddəsə salam edək,
Tutaq məzarının tozun misale-kimiya, Hüseyn!
O qəbri pakı şut edək, cahanı biz şərər salaq,
Şəmime-ətri-cənnəti məzari pakidən alaq,
Ana dilicə Əsğərə sinəndə laylay çalaq,
Sinəndə yarəli yatıb o südəmər bala, Hüseyn!
Öpək sənin məzarını, bataq məlal və matəmə,
Gedək ziyarət etməyə kənare-nəhre-Əlqəmə,
O xırda qəbridən öpüb edək bu növi-zümzümə:
Yatıb bu yerdə mədəni səxavət və vəfa Hüseyn!