Kərbəla..! Kərbəla..!
Ey Yerin göz yaşı, səmanın ahı,
Ərşin məzənəsi, ənbiyanın göz yaşı.
Xariqüladə möcüzələr məkanı,
Elə bir məkan ki, yayılır qanlı gülün ətri.
Zahir olur
Valeh qəlblərin içindən,
O hansı xatirədir dərdlidir, sarsıdandır?!
Alovlanandır və yandırandır?!
O nə tarixdir ki, heç vaxt dönməyəcək?!
Və gərək dönməyəydi.
O hansı xatirədir ki, oldu və sovuşdu,
Qacar himni kimi,

Vəhşi barbar bayramında,
Ruzigarın kitabəsi bu hadisədən ağırlaşdı?!
Ah sənin üçün və səndən..!
Ah olsun sənin üçün, ey yer üzünə atılmış bədən,
Cahiliyyət fənlərinin səhnəsində
Başsız və tabutsuz,
Nə cənazə aparan var, nə də bir yazı..!
Ah olsun səndən, ey o baş ki, dolanır,
Xərabə şəhərlərdə.
Və xərabə vicdanlarda,
Qırx gün,
Qırx nəsil,
Qırx minilliklər.

Məruf Əbdülməcid