Həzrət Əbəlfəzin (ə) əhvalatı

Qələm Abbas adına başladı bu ünvanı
Lütfü olsa yazaram öz qədərim imkanı

Ağam Abbasın uca qamətinə can qurban
Canını verdi vəli qoymadı tək cananı

Heydərin Babül-həvaic balası, şir oğlu
Kaşiful-kərbidi bu mülkü vəfa sultanı

Çox çətin müşkülüm olsa ətəyindən tutaram
Səndə tut nazlı Rüqəyyə yapışan damanı

Nəfəsi el dayağıdı, özü ləşgər qabağı
Odu eylərdi dua Zeynəb o məh simanı

Hey deyərdi səni çox görməsin Allah bacına
Kimi var Zeynəbin ey gözlərinin qurbanı

Hər zaman bacısı istərdi öpə surətini
Müxtəsər qəddin əyərdi o şücaət kanı

Çoxları Həmzəni vurmışla şücaətdə məsəl
Rəhmətullah ki, yari eylədi Tahani

O Rəsulullaha Həmzəydi əgər dəvadə
Bu Hüseyn Həmzəsidi canı-cəhanın canı

Kərbəlada ağamın hər əli bir Həmzəydi
Odu illər boyu dillərdə qalıb dastanı

İndi bir möhnəti var ərz edirəm Yəbnəl-Həsən
Məni əfv eylə çətindir bilirəm ünvanı

Üç pər ox bir nigəran göz, nə sipər var, nə əli
Göz evindən necə xaric eləsin peykanı

Dizlərin qozadı tutdu oxu bir verdi təkan
Çıxmağı müşkül idi parçalanıbdı alnı

Nəql edillər Nəcəfə sarı dolandırdı üzün
Bir təvəssül elədi Heydərə, Səqqa ani

Babası etdi nəzər çəkdi oxu atdı yerə
Taqətin kəsdi vəli bu əməli şayani

Uca qamət atın üstdə görə bilmir gələni
Yetişən vurdu at üstə o yəli-heycanı

Bu qədər ərz edə billəm ki, fəqət səs eşidir
Hər yana döndü vurublar o mələk simanı

Bilmirəm neyləmişdi çox acıqlıydı qoşun
Saldılar ortaya səqqayi-şəhi-xubani

Ox atanlar irəli gəldi yığışdı qabağa
Zeynəbin yıxdı evin, tar elədi dünyani

O qədər yarə dəyib çıxdı bədən mizandan
Dağılıbdır o keşidə bədənin ərkani

Yenə hər cür yaralansaydı gedərdi hərəmə
Görə bir də gözü yollarda qalan tiflanı

Yenə üzr istəyirəm Yəbnəl-Həsən bu sözümə
Bilirəm qəlbi-şərifindən alır yaranı

Bir açıq başın əmud ilə məgər nisbəti var
Necə mən şərh eleyim bu mühəni-üzmanı

Atın üstən onu toprağa əmud oldu yıxan
Bürüdü qırmızı qan mahi cəhan aranı

Gərçi atdan yerə düşdü vəli qurtulmadı iş
Ayrı bir dərdə düşüb Fatimənin mehmanı

Həlqeyi-bəndi-rikabə ayağı bənd oldu
Sürünüb topraqın üstündə rüxi-rəxşanı

O qədər Ali-Əlidən birini səsləmədi
Dil tuta-tutmaya səsləndi xanım Zəhranı

Atın üstən yıxılanda çağırıb ya Zəhra
Başı üstündə görüb Fatimeyi-üzranı

Xanımı gördü ürəkləndi bir az ağladılar
Soradan ərzə verib möhnəti bipayanı

Dedi gəl yaxşı gəlibsən ana qurbanın olum
Əcəba yad elədin sən bu bəla gərdanı

Kimdi Səd oğlu dönüb xeymələrə çəp baxsın
And ola haqqına nəslin kəsərəm mən ani

Öz gözüm çıxdı yadımdan gözünü gördüm ana
Güya ki, vurdular birdən başıma dünyanı

Ölməsəm də məni bu qanlı gözün öldürəcək
Yanıram ruhuma əzbəski salıb tufanı

Elə bir vəxtə gəlibsən nə gözüm var, nə əlim
Acizəm neyləyə billəm daxi bu ədani

Müxtəsər bəzi sözü Ümmü-Bənin nəql eləyib
Açmamışdı vəli bu həddə kimi cəryani

Mən eşitdim küçədə bir Həsən imiş, bir özün
Bəs hayandaydı babam ol Əli İmrani

Suyu almışdım ana məşkimə bir ox dəydi
Mənə məşk ağladı, mən məkkə o dəm pünhani

Bu gecə nazlı Rüqəyyə məni çox ağlatdı
Küsmüş idi dilə tutdum o gülü-zibanı

Məni gözdən bu gecə qoymadı ta sübhə kimi
Hey gedib gəldi danışdırdı bəhri-ünvanı

Göz yaşın xeymədə sildim üzümə baxdı dedim
Getmərəm qorxma bala heç yerə Əkbər canı

Nigəran olma qızım get bu gecə rahat yat
Xeyr edə Allah özü kari-şəbi-fərdanı

Get Rübabın yanına, Əsğərə bir lay-lay de
Mən varam gəşt edirəm sübhə kimi səhranı

Bu gecə müştəriyəm Əsğərə lay-lay çalasan
Qonağındır bu gecə teşnə quzu qurbanı

Anacan lütf elə təşrifin apar xeymələrə
Ram elə bir-bir orada mələşən tiflanı

Əvəzimdə balalardan sən özün üzr istə
Teşnə ləb qızlarına ver sonra bu elanı

Denən Abbas əmizi gözləmiyin gəlmiyəcək
Su kənarında yıxıblar yaralı aslanı

İstəsən xeymələrə qollarımı şahid apar
Hamı görsün ki, salıblar nə hala Səqqanı

Olmasa zəhmət apar pərçəmi ver sahibinə
Verəcək Zeynəbə şayəd ələmi Quranı

Sadiqin ömrünə sərmayədi Beytül-əhzan
Yayılıb gün kimi aləmlərə ad-sanı